Op 21 februari presenteerde Marni creatief directeur Francesco Risso een Alice in Wonderland- themacollectie in Milaan. De kleding, patchwork leer en calico, werden ronduit geprezen - Risso wordt alom gecrediteerd met het nieuw leven inblazen van het legendarische huis sinds hij creatief directeur werd in 2016. Maar een groot deel van de buzz rond de herfst / winter 2020-show concentreerde zich ook rond zijn schoonheid, gecreëerd door de beroemde Julien D'Ys. Modellen droegen haar dat was samengeperst met glitter en verf, glinsteringen over hun voorhoofd en neus, levendige oogschaduws en doelbewust duidelijke contouren. Mode beschouwd als de esthetiek 'a fashion week mic drop' en 'pure magie'.
Toen de New Yorkse kunstenaar Leah Hennessey afbeeldingen van de show op Instagram kreeg toegestuurd, reageerde ze anders. Hennessey, wiens cv alles omvat, van muziek (ze heeft een gelijknamige band) tot acteren (ze is misschien het best bekend om een satirische YouTube-serie, geliefd in de kunstwereld, genaamd Zhe Zhe , en voor het co-schrijven en spelen in het toneelstuk van vorig jaar Schuine streep ), die onlangs in beperkte oplage speelde bij MoMA PS1, Star Odyssey, met frequente medewerker Emily Allan. Ze traden op Star Odyssey slechts drie keer, het weekend van 24 januari, en het kreeg geen persaandacht. Hennessey werd getroffen door overeenkomsten tussen het haar en de make-up van haar productie, ontworpen in samenwerking met haarstylist Mike Martinez en make-upartiest Veronica Ibarra, en het uiterlijk van de Marni-modellen. Ze begon video's van de Marni-show te bekijken en zei dat ze ook overeenkomsten vond in het geluidsontwerp - beide hebben een fluisterende stem over bonzende beats over buitenaardse techno, hoewel het geen exacte match is - en hun gemeenschappelijke Space Age-sets, die beide opgenomen ruimteschip-achtige aluminiumfolie ( Ster Odyssee ' s set is geïnspireerd op een recente kunstenaarsresidentie in Cern, Zwitserland, de thuisbasis van de particle collider).
wie is de zwarte rechter op de stem
Star Odyssey is wat Hennessey een ' Star Trek pastiche, 'een duizendjarige kijk op een ruimteverhaal waarin hele planeten worden bestuurd door Zappo's, de Fung Wah-bus en Diptyque. Er zijn twee hoofdpersonages: Allan's Captain Quinn, die een one-woman-schip bemant met de hulp van een HAL-achtige computer, en Hennessey's Meno, een androïde. Zoals Hennessey het zegt, doet Quinn, in 'echte millennial-mode, eigenlijk geen werk. Ze verricht gewoon het emotionele werk van het alleen zijn in de ruimte, 'en registreert de logboeken van de kapitein als biechtvlogs op YouTube. Meno, ontworpen om superintelligent te zijn, heeft één significant defect in de vorm van een 'afwijkende seksualiteit'; de androïde kan alleen seksuele bevrediging krijgen door het verwerven van kennis, meestal rond Engelse romantische poëzie.
Als het ging om de esthetiek van het stuk, werden de keuzes van Hennessey en Allan net zo diep overwogen als het schrijven. 'We waren er meer in geïnteresseerd dat ik zelfbewust een acteur was, als een android', zei Hennessey. 'En we hadden het over hoe we Meno's seksuele obsessie met romantische poëzie kunnen visualiseren, en hoe we dat in een androïde context kunnen brengen.' Ze hoopte 'hoge romantiek op te roepen, maar het structureel en stijf en robotachtig te maken'.
Ze begon Meno's look te conceptualiseren met Martinez en Ibarra door hen afbeeldingen te sturen van Botticelli's 'Madonna of the Pomegranate' ('Ik wist dat hij zou weten hoe hij Botticelli-kapsel moest benaderen als een onbeweeglijk beeldhouwwerk') voor het haar, en een uittreksel van David Bowie's Enge monsters en super freaks albumhoezen en het idee van een gevaarlijke links -achtige 'campy aristocraat' voor de make-up. Martinez had meegewerkt aan een Margiela-show waarin de modellen helmachtige glitterkoppen droegen, en hij werkte samen met Hennessey om de techniek te veranderen om het wat ze 'romantisch en rommelig' noemde te maken. In een e-mail van Paris Fashion Week schreef Martinez dat hij vond dat het zijn taak was om uit de Botticelli-referentie te halen en 'wat kosmische flair toe te voegen', om 'een knipoog te geven naar enkele van de echt grafische vormen van sommige van die oude wetenschapper. bijvoorbeeld boeken en films. '
Gerelateerd | Trancemuziek en hypnotische dansbewegingen bij Marni
'Marni's afgeplatte haar en glitter waren een goede match [met Star Odyssey ] evenals de make-updetails, 'schreef Martinez, die de parallellen in de looks' zenuwslopend 'noemde.
In een patroon dat nu bekend is bij veel underground en onafhankelijke creatievelingen die parallellen zien tussen hun werk en dat van grotere merken, zei Hennessey dat ze berichten begon te ontvangen van verschillende vrienden en collega's waarin ze de overeenkomsten opmerkte tussen Star Odyssey en Marni kort na de show. Er was een externe blik voor nodig om me te laten beseffen hoe nauwkeurig de kopie was, 'zei ze. 'En het duurde even voordat we beseften dat we niet solipsistisch en paranoïde waren.'
Hennessey heeft gewerkt in de mode, reclame en voor een vooraanstaande regisseur van videoclips, voor wie ze behandelingen heeft gemaakt. Ze heeft talloze moodboards gemaakt (die, zoals ze opmerkt, klinken als een soort Project Runway parodie op een leek, maar zijn eigenlijk essentieel op creatief gebied) en is bekend met de manier waarop het creatieve proces werkt, en merkt op dat als iets eenmaal online is, je het niet langer bezit. Haar specifieke ras van praktische slash-toe-eigening, kunstenaar-vriendelijke overtuigingen, druist in tegen de Diet Prada-cultuur, waarin referentiële inspiratie vaak in één adem wordt aangeklaagd als flagrant kopiëren.
Naast de gangbare praktijk van megamerken zoals Zara, Fashion Nova en Gucci die zich laten inspireren door het kopiëren van kleinere ontwerpers (meestal degenen zonder het geld om een rechtszaak wegens inbreuk op het auteursrecht te starten), kopiëren kledinglijnen de hele tijd artiesten. Internetkunstenaar Brad Troemel veroorzaakte in 2017 een Instagram-storm toen de Russische ontwerper Vika Gazinskaya zonder toestemming afbeeldingen uit zijn 'Freecaching'-show gebruikte; in 2015 klaagde beeldend kunstenaar Kesh Versace aan nadat het merk een verdacht veel op elkaar lijkende - en veel duurdere - versie had uitgebracht van een t-shirt dat ze voor American Apparel had ontworpen.
'Alles wat aan mode en kunst grenst, is zo zelfkannibaliserend dat je een beetje immuun wordt voor inbreuken op het creatieve [vertrouwen] - je raakt er gewoon een beetje aan gewend om de hele tijd een beetje opgelicht te worden, en dat weet je als je iets uitbrengt in de wereld, vooral op internet, zal het op een moodboard zijn, 'zei Hennessey. 'En ik heb in veel velden gewerkt waar ik moodboards heb gemaakt, en ik weet hoe dat werkt. En dus om er zelfs maar een post over te maken of er zelfs maar iemand over te vertellen, moest ik een heel duidelijk beeld hebben van hoe grondig en specifiek ze ons hadden gekopieerd. ' Zoals Julie Zerbo, advocaat en oprichter van website The Fashion Law, heeft opgemerkt, kan de grens tussen imitatie en inspiratie moeilijk te beoordelen zijn.
Gerelateerd | Winged Eyeliner is gezegend teruggekeerd
jij jij was die iemand voor mij
Cruciaal is dat Hennessey niet boos is (hoewel ze natuurlijk krediet wil). Ze is gewoon geïnteresseerd in waar dit gesprek ons vervolgens naartoe leidt.
'Ik denk dat het de moeite waard is om het openbaar te maken, niet omdat het me van streek maakt, of omdat ik denk dat het een overtreding is of iets dergelijks,' vervolgde ze. 'Maar het voelt stiekem aan, en het voelt stiekem omdat ons spel zo weinig kans had om te worden blootgesteld. Er was zo weinig toegang toe. En omdat we geen pers kregen en omdat er geen uitgebreide clips van het stuk online waren, voelde het bijna als een privéaangelegenheid. Het was iets dat maar drie keer gebeurde, er was een zeer beperkt aantal zitplaatsen en het is iets dat we graag ergens anders naartoe zouden willen nemen. En ik denk niet dat haar of make-up origineel is, alles is al eerder gedaan. Maar ik denk wel dat er wat frisheid aan het uiterlijk van ons stuk was. En alle beslissingen die we esthetisch namen, waren zo goed geïnformeerd en hadden zoveel betekenis voor ons.
Vertegenwoordigers van d'Ys hebben niet gereageerd op verzoeken om commentaar. Een publicist van Marni - het hoofdkantoor van het merk in Milaan is gesloten in de nasleep van de uitbraak van het coronavirus - verwees ons naar het persbericht van de herfst / winter-show, die niet verwijst naar de schoonheid of het geluidsontwerp. Een vertegenwoordiger van de firma die Marni's decorontwerp behandelde, Stefman Beckman Studio, zei dat ze niet bekend waren met het werk van Hennessey. Ze voegden eraan toe dat Beckman Risso aanvankelijk op 24 januari ontmoette, voorafgaand aan de première van het stuk in New York, en dat ze allebei geïnspireerd waren door beelden van gemeenten in de jaren zestig, waarbij ze de verschillen in de Star Odyssey set (de Marni set bevatte dit niet Jetsons -achtig koffiezetapparaat ).
Het kan moeilijk zijn om vast te stellen van wie iets in de mode is - alles begint met iets anders. Maar er zijn enkele opvallend vergelijkbare esthetische keuzes tussen Star Odyssey , een klein toneelstuk van opkomende artiesten en Marni's dure show.
'Als iemand die in mode en reclame werkt, weet ik dat dit de hele tijd gebeurt,' zei Hennessey. 'En zelfs als we pers krijgen, zijn we worstelende, underground artiesten. En ze zijn een groot modebedrijf, en de oneffenheden van de macht zijn daar echt opvallend. Ze hadden gemakkelijk kunnen zeggen dat deze show was geïnspireerd door een gaaf stuk op PS1, genaamd Star Odyssey. En dat zouden ze nooit doen, maar dat zou heel goed voor ons zijn geweest. En het feit dat ze zeiden dat de show over ging Alice in Wonderland voelde als opzettelijke verduistering. Het leek een verwijzing naar de kleding, en het feit dat ze een heel ander concept bedachten om over hun collectie heen te leggen, maakte het duidelijk dat het voor hen geen betekenis had. '
Foto's via Getty