In onze serie 'Girl Crush' komen vrouwen met wederzijdse bewondering voor elkaar samen voor gesprekken die verhelderende inzichten bieden in hoe het is om nu een vrouw te zijn.
Het is alweer dertig jaar geleden dat Salt-N-Pepa hun explosieve debuut maakte met Heet, koel en wreed, opkomen voor vrouwelijke empowerment en seksualiteit met onbezonnen teksten op dansvloervriendelijke beats. Nu, na talloze hits, een Grammy en een realityshow, hebben Cheryl 'Salt' James en Sandra 'Pepa' Denton het drukker dan ooit. In 2016 gaan de rappers op tournee met DJ Spinderella, met een nieuwe Cooking Channel-show genaamd Koken met Salt-N-Pepa, en werken aan een kookboek en een sitcom. Temidden van dit alles hebben ze nog tijd om nieuwe artiesten te ontdekken en zijn ze grote fans geworden van Rachel Platten, de singer-songwriter die vorig jaar uitbrak met anthemische hits als 'Fight Song' en 'Stand By You' van haar debuutalbum , Wildvuur. We koppelden het tweetal aan Platten om de drie artiesten de kans te geven om te praten over eerlijkheid in muziek en waarom de 'block'-knop op Twitter een uitkomst kan zijn.
Wanneer hebben jullie elkaars muziek voor het eerst ontdekt?
Rachel Platten: Ik was 9 of 10 en mijn vriend en ik raakten absoluut geobsedeerd door Salt-N-Pepa en we verzon danspasjes op 'Shoop' voor een lipsynchronisatiewedstrijd. Ik denk dat ik jullie dat heb verteld bij de VH1 Music Awards. Ik ken elk woord van bijna al je liedjes en dacht gewoon dat je de coolste was en nog steeds doet.
Selena Gomez roept Justin Bieber
Papier: Het was op de radio dat ik je lied hoorde. Ik was zo van, ' Dat is het meisje!' 'Vechtlied!' En je hebt nog een nummer dat ik erg leuk vind - 'Stand By You'.
platen: Oh ja, dat is mijn nieuwe single. Je moet bij me op het podium komen. Je moet op mijn tour komen.
Zout: Dat zou geweldig zijn. Voor mij gaat het 'Fight Song' echt heel diep. Ik kan me de eerste keer dat ik het hoorde niet meer herinneren, maar ik weet wel dat het me opviel. Ik maak iets persoonlijks mee in mijn leven en die teksten spreken echt tot mijn hart. Het is zo inspirerend en ik kan zien dat het uit je ziel komt. Toen we je zagen bij het You Oughta Know-concert van VH1, was dat de eerste keer dat we je live zagen en je voerde het lied net zo gepassioneerd uit als het is [geschreven] en, meid, laat me je vertellen, ik voelde me alsof ik in de kerk was . Ik had zoiets van: 'Ja, heer! Ja!' Want bij Salt-N-Pepa draait alles om het inspireren van vrouwen. Als vrouwen weten we wat we doormaken in relaties, in vriendschappen, in de muziekindustrie. Het is als 'Push It.' 'Push It' is niet zomaar een dansnummer - het gaat over het moeten blijven duwen langs zoveel obstakels en dat is wat 'Fight Song' voor mij vertegenwoordigt. Het is een geweldige die voor altijd de geschiedenis zal ingaan.
platen: Je zou nu mijn gezicht moeten zien. Ik heb eigenlijk de domste glimlach op en ik heb bijna tranen in mijn ogen. Je hebt helemaal gelijk -- als vrouwen in deze industrie is het zo verdomd moeilijk en je hebt zoveel tegenspoed en zoveel dingen tegen je gestapeld en ik waardeer het zo dat je dat kunt voelen in mijn optreden. Elke keer als ik het zing, herinner ik me de woorden en ik herinner me waar ik het over heb en ik herinner me hoe hard ik het nodig had.
Heb je als kunstenaars ooit het gevoel dat je de verantwoordelijkheid hebt om jonge vrouwen sterker te maken?
Papier: Ik denk dat voor mensen zoals wij die dit platform hebben, het onze plicht is om die boodschap te blijven sturen en ook om fans te laten weten dat we mensen zijn en dat we niet deze onaantastbare mensen zijn - [het is belangrijk om te zeggen] 'Ik ben hier met jij en ik gaan wat van mijn pijn delen en ik weet dat jij ook pijn hebt, maar we gaan hier doorheen.'
platen: Ik voel me precies hetzelfde. Ik voel een verantwoordelijkheid om vrouwen niet zozeer te machtigen als om eerlijk te zijn. Dat is het enige wat ik denk dat mijn verantwoordelijkheid is - om te delen wie ik ben en het niet te verdoezelen als ik pijn heb en geen gezicht op te zetten als 'Oh, ik ben perfect en dit is gemakkelijk' omdat ik dat niet doe' Ik denk niet dat het ooit gemakkelijk wordt en ik denk niet dat de demonen in onze hoofden ooit zullen verdwijnen. Alleen omdat we deze krachtige nummers schrijven, betekent dat niet dat dingen verdwijnen - je wordt alleen maar beter in het leren hoe je die demonen in je hoofd tot zwijgen kunt brengen. En je leert er beter mee om te gaan. Ik denk dat feminisme geweldig is, maar ik denk ook dat onze muziek ook mannen aanmoedigt - of dat hoop ik tenminste - en het is niet alleen een vrouwending versus een mannending, het is een menselijke zaak. We gaan allemaal door dingen heen.
dit is amerika kinderachtig gambino album
Zout: Absoluut. Ik heb net de film gekeken, suffragette, en ik ben altijd gefascineerd geweest door de beweging voor vrouwenkiesrecht en deze film ging heel diep met waar vrouwen aan leden. Het ging niet alleen om het krijgen van stemmen, het ging om kunnen stemmen en een stem kunnen hebben voor je rechten. Dus we bouwen op de schouders van niet alleen vrouwen in de muziek, maar ook van vrouwen die naar de matrassen zijn gegaan voor onze rechten. Het gaat om het aanmoedigen en inspireren van elkaar en God zegene de mannen -- je hebt gelijk, we willen hen ook inspireren -- maar mannen hebben andere problemen dan wij. En ik hou van wat je zei over eerlijk zijn, want dat is wat niemand wil doen, vooral in deze branche. We willen een gezicht geven en doen alsof alles perfect is, maar we gaan allemaal door shit. En als we zeggen dat het oké is, hebben andere mensen het gevoel: 'Ja, het is oké dat ik pijn heb of dat ik het op dit moment in mijn leven moeilijk heb.' Maar ik ben bij de feministische beweging -- het is inspirerend.
Papier: Mensen denken dat we niets meemaken! Alsof we gewoon zijn, 'Oké! We hebben geld! We zijn succesvol!' En het is net als: 'Nee! Ik was gewoon aan het huilen.'
Zout: Ja, er zijn dagen dat Pep en ik hebben gehuild vlak voordat we het podium betreden.
platen: Ik ook! Dat is feministisch om toe te geven hoe vaak tranen komen en dat het oké is en het is sterk om soms te huilen en het eruit te laten. Je hoeft niet altijd stoer te zijn.
Zout: Wees kwetsbaar, want dat is ook macht.
Foto door Kate Owen
Hoe zijn jullie je allemaal op je gemak gaan voelen om zo kwetsbaar en eerlijk te zijn in je muziek en in je optreden? Kwam dit voor jullie allemaal vanzelf of was het een proces om jezelf op deze manier open te stellen?
Zout: Muziek is bijna als het bijhouden van een dagboek -- het is een artistieke manier om jezelf kwetsbaar op te stellen, omdat je beste liedjes ofwel komen van wanneer je een doorbraak in het leven hebt of je over iets als een relatie heen komt. Muziek stelt artiesten in staat kwetsbaar te zijn. Maar in mijn persoonlijke leven was kwetsbaarheid een proces. Het duurde lang voordat ik me begon open te stellen en te zeggen - zelfs tegen Pep - 'Ik heb pijn.' Huilend voor haar en zeggend: 'Ik heb je nodig. Ik heb wat hulp nodig. Vertel me wat ik moet doen.'
Papier: Ik verberg dingen goed, maar ik zal praten. Ik zal heel snel mijn mond houden. Het is als, 'Dit is wat ik nu voel!' Ik ben heel open. Ik denk dat ik altijd zo ben geweest. Cheryl is gereserveerder, maar ze heeft zich veel opengesteld.
ik hou van de beste momenten van new york
platen: Mijn moeder is een therapeut en moedigde mijn jongere zus en ik altijd aan om over onze gevoelens te praten. Mijn familie is erg groot in het delen van hoe je je voelt en zo kom je ergens overheen, dus ik ben altijd open geweest en ik denk dat Salt zo gelijk heeft als hij zegt dat muziek kwetsbaarheid is. Voor mij is schrijven mijn manier van helen -- als ik door iets heen ga dat moeilijk is, kan ik er soms niet doorheen komen totdat ik er iets over heb geschreven. De beste teksten zijn als je eerlijk bent en als je kwetsbaar bent en als je dat niet bent, dan ben je in gevaar -- je gaat mensen niet bereiken. Vlak voordat ik 'Fight Song' schreef, belde mijn uitgever me op en zei: 'Rachel, je blijft proberen een hit te schrijven. Het enige wat ik krijg zijn deze liedjes waar je probeert te slingeren voor de hekken. Maar je vertelt je verhaal niet. Je bent niet eerlijk over alle afwijzingen die je in de muziekindustrie hebt meegemaakt en hoe pijnlijk dat was. Kun je daar alsjeblieft over schrijven?' En ik wilde daar niet heen, want ondanks hoe open ik ben, wilde ik niet dat mensen dat wisten. Ik was vernederd. Ik heb het eindelijk gedaan -- [ik schreef] 'Fight Song' en liet het uitkomen. Ik heb erover gesproken en ik heb geleerd dat mensen het goed zullen vinden met die kant van mij en ik voel me veiliger nu ik daar in het openbaar over praat.
Is er iets dat je elkaar zou willen vragen?
platen: Krijgt u wel eens negatieve recensies en hoe gaat u daarmee om zonder uw hart te breken? Hoe voel je je niet gevoelig als mensen zo over je praten? Dit is allemaal zo nieuw voor mij en ik wil iedereen een plezier doen en ik wil dat iedereen me leuk vindt en ik ben zo'n sukkel als dat. Maar dingen doen pijn. Hoe doe je het?
Papier: Het doet pijn. Mijn dochter heeft nu een realityshow en ik heb haar gezegd dat je het goede met het slechte moet nemen. Er zullen mensen zijn die je zullen verheffen en van je houden en zeggen: 'je bent de beste' en dan zullen er haters zijn die zeggen: 'Oh mijn god, je bent gek. Je zingt niet goed.' Maar voor mij zit het 30 jaar in deze business en ik laat me er niet door definiëren. Ik weet gewoon dat je het over mij hebt, wat betekent dat je zoveel tijd hebt besteed aan het luisteren naar mij of praten over mij en het laat zien dat je jaloers bent of dat je je ellendig voelt.
Zout: Ik ga akkoord. En ik doe echt pijn voor de jongere generatie beroemdheden, want als ze op het strand zijn en als ze wat cellulitis hebben, zal het op de voorpagina van een of ander rommelig supermarktmagazine staan en dat kan niet anders dan je bereiken. Ik zou dingen [zoals dat] lezen en Pep zou zeggen: 'Lees je dat spul? Waarom zou je dat spul überhaupt lezen?' Het is moeilijk om het niet te doen, maar uiteindelijk ben je niet eens nieuwsgierig naar wat iemand zegt, want als je alles geeft aan je vak en je doet je best om de beste artiest en persoon te zijn die je kunt, op een punt komen waar het er toe doet? Wat voegt het toe aan mijn leven en wat ontneemt het mijn leven? Helemaal niets. Niets.
Papier: Salt en ik hadden de ervaring dat we uit een tijd kwamen waar er nog geen sociale media waren. Nu bestaan je persoonlijke leven en je entertainmentleven allemaal naast elkaar. Maar het definieert je niet. Je kunt gewoon zeggen: 'Je bent geblokkeerd!'
platen: 'Blokkeer, blokkeer, je bent geblokkeerd.'
Zout: Het vertelt je ook dat er veel ellendige mensen op deze wereld zijn die niets beters te doen hebben dan anderen haat en ellende te bezorgen. Ik heb echt medelijden met ze, want ik heb zoiets van: 'Wat gebeurt er in je leven dat je de tijd neemt om te gaan zitten en iemand te beledigen?' Dat is een heel slecht, verdrietig persoon. Ik herinner me dat Madonna een inspiratie voor me was -- ik weet niet meer wat de situatie was, maar het was iets wat ze deed en iedereen had het erover en Madonna's reactie was: 'Nou en?' Alsof dat letterlijk de twee woorden waren die ze zei. En toen ze dat zei, verdween het hele verhaal. Want wat zeg je tegen 'wat dan?' Er valt niets meer te zeggen.
op maat gemaakt ik hou van new york
platen: Ja, ik ben er dol op!
Zout: Wat is tot nu toe het grootste waar je als jonge artiest mee worstelt? In muziek, in het leven...
platen: Ik denk dat de grootste worsteling die ik heb, is ervoor te zorgen dat er genoeg van mij is, mezelf in evenwicht te houden. Want ineens, na tien jaar na tien jaar keihard werken en niemand die om me geeft en niemand iets van me nodig heeft, voel ik me ineens verscheurd en in zoveel verschillende richtingen getrokken en kan ik niet genoeg geven of genoeg zijn of genoeg hebben - - zelfs voor fans op straat. Ik ben nog steeds zo in de war over hoe ik dat deel moet aanpakken. Het is nieuw voor mij om mensen ergens buiten te laten wachten en ik wil met iedereen praten en ze een knuffel geven, maar de mensen die bij me zijn zeggen: 'Rachel, dat kun je niet doen - je gaat te laat zijn.' En dan heb ik het gevoel dat ik hun hart breek en ik kijk naar hun kleine gezichtjes terwijl ik wegrijd en ze in de kou zaten en ik voel me er vreselijk over. Ik heb deze worsteling over hoe ik mezelf kan verlichten en weet dat ik mijn best doe. Ik ben zo hard voor mezelf.
Zout: Ja, dat kunnen we allemaal zijn. En dat is het punt, jezelf los laten omdat je maar één persoon bent. Wacht tot je kinderen hebt, schat en een carrière!
platen: Kerel, hoe doe je dat? Het andere waar ik mee worstel is mijn tijd en hoe ik 'nee' moet zeggen. Ik ben nu zo vaak uitgeput. Maar ik wil alles geven wat ik heb en ik denk dat dat heel moeilijk is om te navigeren.
Papier: Na een tijdje moet je [nee zeggen] en moeten mensen begrijpen wat je doet in je werk. Het is nog steeds moeilijk -- toch, Cheryl?
Zout: Ja, meisje. Kunstenaar zijn is een offer. Het is een geweldig leven -- ik zou niets anders willen doen -- en het is glamoureus en leuk, maar het is een opoffering.
platen: Het is een goede manier om het te zeggen -- het is een opoffering, maar ik mag doen waar ik van hou. Hoeveel geluk hebben we?
Alle foto's van Salt-N-Pepa door Kate Owen, styling door Kevin Breen, haar door Troy Turner en make-up door Elena George
Foto van Rachel Platten door Harper Smith, styling door Jasmine Caccamo, haar door Jacqueline Bush en make-up door Heather Currie
welkom op mijn kaukasische huismat
Pepa draagt een broek en jas van Diesel en een shirt van DKNY; Salt draagt een jasje van Sonia van Sonia Rykiel en een shirt van DKNY. Alle kleding verkrijgbaar bij Bloomingdale's.
Rachel draagt een jasje van AllSaints, een top van Aqua, jeans van One Teaspoon en sieraden van Boera